Modlitwa różańcowa jest najpiękniejszą modlitwą maryjną. Według starej tradycji kult różań­ca objawiony został przez Matkę Bożą św. Dominikowi, któremu to przekazała przesłanie: Dzieci moje odmawiające różaniec, będą się cieszyć w niebie szcze­gólna chwałą. Ci, którzy mają nabożeństwo do różańca, mogą być pewni zbawienia swego.

Modlitwa różańcowa była ulubioną modlitwą papieża Jana Pawła II. Ojciec Święty tak mó­wił o niej: Różaniec jest moją co­dzienną
i umiłowaną modlitwą… I muszę powiedzieć, że jest mo­dlitwą cudowną w swej postaci i swej głębi. Zaś podczas V piel­grzymki do Polski powiedział do swoich rodaków …za pośrednic­twem Maryi, uczyńcie z różań­ca słodkie pęta, wiążące was z Bogiem.

Modlitwa na różańcu jest modlitwą za wszystkich ludzi świa­ta żywych i umarłych, jest modli­twą wspólną. Matka Boża pragnie wspólnej modlitwy różańcowej, wielokrotnie wyraziła w Lourdes, Fatimie i innych miejscach obja­wień. Różaniec jest modlitwą za­oszoną przez wstawiennictwo Matki Najświętszej do Boga od­mawianą na zestawionych pacior­kach, które tworzą jakby bukiet róż ku czci Maryi.

W naszej parafii modlitwę tę podejmują ci, którzy szczegól­nie ją ukochali, którzy w skupieniu i kontemplacji rozważają tajemni­ce z
życia Jezusa i Jego Matki i tworzą 33 róże różańcowe (24 róż kobiecych i 9 męskich).

Ponieważ każdy jubileusz to nie tylko czas wspólnego święto­wania, ale również podsumowania i refleksji, warto sięgnąć pamięcią do czasów, kiedy one się tworzyły i krótko prześledzić ich los.

Z przekazów ustnych oraz zapisów w „Księdze Żywego Ró­żańca” dowiadujemy się, że pierw­sze kółka różańcowe powstały jesz­cze przed I wojną światową, a na­stępnie w okresie międzywojennym i po II wojnie w parafii Górno, do której należeli łowiszczanie. Ponie­waż odległość wsi Łowisko od ko­ścioła w Górnie była znaczna i pa­rafianie mieli do pokonania pieszo od 3 do 6 km (
w zależności od miej­sca zamieszkania) zmiany tajemnic różańcowych odbywały się w pierwszą niedzielę miesiąca w domach przełożonych. Członkowie poszczególnych róż zbierali się „w dużej izbie”, wspólnie odmawiali cząstkę różańca Św., Litanię, śpie­wali pieśni kościelne, a w okresie Wielkiego Postu „Gorzkie Żale”. Po wspólnej modlitwie przełożeni, .zmie­niali” tajemnice, które każdy
z  wiel­kim szacunkiem całował (gesty te przetrwały do dnia dzisiejszego).

Po II wojnie światowej zmiany tajemnic różańcowych od­bywały się w kościele parafialnym w Górnie również w pierwszą nie­dzielę miesiąca po Mszy św. zwa­nej sumą.

Odprawiane było wówczas nabożeństwo z wystawieniem Naj­świętszego Sakramentu, podczas którego odmawiano dziesiątek różańca, śpiewano pieśni maryjne. Członkowie róż podchodzili do swoich przełożonych, oddawali tajemnice, a otrzymywali inne, które to stawały się częścią ich codzien­nej modlitwy w ciągu nadchodzą­cego miesiąca.

Za czasów sprawowania funkcji proboszcza przez ks. Sta­nisława Mazura zmiany tajemnic różańcowych odbywały się rów­nież
w pierwszą niedzielę miesią­ca, ale podczas nieszporów i prze­biegały podobnie jak to miało miejsce wcześniej w Górnie.

W kwietniu 1989 r. podczas Misji św. ks. Eugeniusz Pyda – do­minikanin z Jarosławia – wygłosił naukę o Różańcu Św., nadał patronów każdej róży oraz przypo­mniał w jakie dni członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego. Są to:

–   dzień przyjęcia do Żywego Ró­żańca,

–   Narodzenie Pana Jezusa,

–   Zmartwychwstanie Pańskie,

–   Zwiastowania NMP (25 marca),

–   Wniebowstąpienie Matki Bożej (15 sierpnia),

–    Królowej Różańca św. (7 paź­dziernika),

–   Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia),

–     Matki Bożej Gromnicznej (2 lutego).

Obecnie zmiany tajemnic różańcowych odbywają się w pierwszą niedzielę miesiąca po sumie. Po wspólnej modlitwie na różańcu przełożeni róż podchodzą do stopni ołtarza, gdzie ks. pro­boszcz Marek Ryba błogosławi tajemnice, które to następnie prze­łożeni rozdają swoim członkom.

Śledząc historię róż różań­cowych można zauważyć, że przełożeni pełnili swoją funkcję do śmierci lub w podeszłym wieku przekazywali ją najczęściej swo­im bliskim krewnym.

Warto również nadmienić, że do poszczególnych róż należą osoby starsze, jak również młodzi, a nawet dzieci. Jest to piękna for­ma wspólnej modlitwy niezależnie od wieku, zawodu czy statusu materialnego.

Róże różańcowe w parafii Łowisko są znakiem świadomości religijnej i zaangażowania wier­nych w życie Kościoła. Do grupy Róż Różańcowych należą:

Róże różańcowe żeńskie:

Róża św. Dominika – Józefy Zarzyckiej

Róża Aniołów Stróżów – Heleny Kida

Róża Dzieciątka Jezus – Katarzyny Serwatka

Róża św. Marka – Czesławy Biały

Róża N.M.P. Matki Kościoła – Barbary Kida

Róża Matki Bożej Wspomożenia Wiernych – Zofii Wójcik

Róża Nawiedzenia N.M.P. – Moniki Sałęga

Róża św. Alberta Chmielowskiego – Marii Baran nr domu 144

Róża Matki Bożej Fatimskiej – Marii Gumieniak

Róża św. Katarzyny ze Sieny – Zofii Łyko

Róża Matki Bożej Częstochowskiej – Antoniny Rembisz

Róża Zwiastowania N.M.P. – Marii Tupaj

Róża Matki Bożej Różańcowej – Haliny Baran

Róża św. Anny – Katarzyny Kiełb

Róża św. Piotra i Pawła – Janiny Krasoń

Róża Matki z Lourdes – Zofii Kida

Róża Wniebowzięcia N.M.P. – Marii Kida

Róża Matki Bożej Anielskiej – Anieli Nizioł

Róża Matki Bożej Bolesnej – Józefy Dudzik

Róża Narodzenia N.M.P. – Anny Krasoń

Róża Matki Bożej Gromnicznej – Stanisławy Zięba

Róża Świętej Bożej Rodzicielki – Jadwigi Gancarz

Róża św. Teresy od Dzieciątka Jezus –  Marii Maran nr domu 154

Róża św. Jacka – Pauliny Bernat

Róże różańcowe męskie:

Róża św. Ignacego Antiocheńskiego – Józefa Kidy

Róża bł. Czesława – Stanisława Ruszaka

Róża św. Wojciecha – Mieczysława Kidy

Róża św. Franciszka z Asyżu – Stanisława Dudzika

Róża św. Józefa – Jana Zięby

Róża św. Jana Chrzciciela – Zbigniewa Wojdyły

Róża św. Stanisława ze Szczepanowa – Edwarda Rembisza

Róża św. Maksymiliana – Edwarda Bąka