Historia Parafii
Łowisko jest wsią bardzo starą, sięgającą swymi korzeniami prawdopodobnie do przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych szesnastego wieku, czyli do czasów panowania króla Stefana Batorego (1576-1586). Przez kilkanaście pierwszych lat po jej założeniu była ona podległa parafii rudnickiej, a od 1599 roku nowopowstałej parafii w Górnie. Od tej pory na następne blisko 400 lat mieszkańcy Łowiska zostali związani z tą parafią, biorąc aktywny udział w jej życiu i partycypując w kosztach jej utrzymania.
Mogło jednak być inaczej. W drugiej połowie XIX wieku Łowisko, wraz z całymi dobrami rudnicko-kopeckimi zostały zakupione przez barona Wilhelma Hompescha. Jego syn i spadkobierca Ferdynand Hompesch chciał wybudować w Łowisku kościół filialny, ale mieszkańcy wsi wówczas nie zgodzili się na jego propozycję – nie chcieli kościoła wybudowanego przez Niemca. Kolejna inicjatywa budowy kościoła w Łowisku pojawiła się około 1903 roku, kiedy to całkowicie spalił się kościół w Górnie i zaszła konieczność wybudowania tam nowej świątyni. Myśl o budowie kościoła wyszła tym razem od samych mieszkańców Łowiska, którzy zastanawiali się, czy lepiej będzie dołożyć się do odbudowy świątyni w Górnie, czy też postarać się wybudować własny kościół. Według zachowanej w Łowisku tradycji delegacja parafian udała się do ówczesnego biskupa ordynariusza przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara z prośbą o wyrażenie zgody na budowę kościoła w Łowisku. Biskup Pelczar doradził wówczas jednak parafianom, aby wspomogli swoimi ofiarami budowę nowego kościoła w Górnie. Pomoc ta była wówczas bardzo potrzebna, gdyż niedawno od tej parafii odłączył się Kamień, w którym wybudowany został nowy kościół. Obszar Kamienia do tej pory stanowił połowę całej parafii górnieńskiej i źródło większości jej dochodów, dlatego była to dla parafii w Górnie duża strata. Formalnej erekcji nowej parafii w Kamieniu dokonał biskup Pelczar w 1907 roku. Łowiszczanie zatem, zgodnie ze wskazaniami księdza biskupa, w wydatny sposób wspomogli budowę nowego kościoła w Górnie, oddanego do użytku w 1913 roku. Za pieniądze zebrane w Łowisku zakupiono wtedy m.in. 100 tysięcy cegieł. Warto wspomnieć także w tym miejscu, że ważnym i honorowym łowiskim „przywilejem” w Górnie zawsze było pełnienie straży przy Grobie Pańskim w okresie Wielkanocy
Po zakończeniu II wojny światowej nasz kraj znalazł się w strefie wpływów Związku Radzieckiego. Władzę w kraju przejęli komuniści, wiernie wypełniający wszelkie polecenia płynące z Moskwy. Jednym z głównych celów ich działania była walka z kościołem katolickim jako ostoją dążeń patriotycznych i wolnościowych. Władze komunistyczne chciały zmarginalizować wpływ kościoła na dzieci i młodzież m.in. poprzez wyrzucenie nauki religii ze szkół. Mimo pozornej „odwilży” po objęciu steru partii przez Władysława Gomułkę w październiku 1956 roku i przywrócenia nauczania religii w szkołach, w kolejnych latach było ono systematycznie ograniczane. W 1960 roku religia po raz kolejny znikła z listy przedmiotów nauczanych w szkołach, natomiast władze nie zabraniały uczenia jej w domach prywatnych. Także dzieci z Łowiska musiały więc przez kilka następnych lat, po skończonych lekcjach w szkole, niezależnie od panującej pogody, chodzić do odległego o 6 kilometrów Górna na naukę religii. W 1965 roku zorganizowano stały punkt katechetyczny w Łowisku w domu u Józefa Batoga. Władze komunistyczne dążyły oczywiście do jego zamknięcia, jednakże dzięki zdecydowanej i nieustępliwej postawie mieszkańców Łowiska punkt ten udało się obronić. Duża w tym zasługa także samych rodziców posyłających przez lata systematycznie swoje dzieci na naukę religii.
Kolejna okazja na otwarcie własnego kościoła w Łowisku pojawiła się w 1970 roku, kiedy oddano do użytku nową szkołę, a drewniany budynek starej szkoły, bez konsultacji z władzami, na początku 1971 roku przekształcono w stały punkt katechetyczny. Pomimo wielu wyroków, kar grzywny i wezwań do opuszczenia budynku ze strony Kolegium i Sądu Powiatowego nakładanych na księży i mieszkańców Łowiska broniących budynku, jego istnienie zostało uratowane. Był to kolejny ważny sukces mieszkańców Łowiska, który uświadomił im, że z władzami komunistycznymi można wygrać, jeśli wszyscy zjednoczą swoje wysiłki. Wkrótce budynek starej szkoły przekształcono w kaplicę, która otrzymała wezwanie Zwiastowania NMP, a jej poświęcenia dokonano 28 lutego 1971 roku, nie otrzymawszy na to zgody ze strony władz. Po tym fakcie władze komunistyczne wszczęły proces sądowy o oddanie budynku na rzecz Skarbu Państwa. Mimo to od Wielkiego Postu 1971 roku księża górnieńscy: ks. proboszcz Mieczysław Lachor i ks. wikariusz Zbigniew Głowacki dojeżdżali do Łowiska w każdą niedzielę i pierwsze piątki. Po otwarciu kaplicy katechizację dzieci przeniesiono do domu państwa Sałków, gdzie uczono dzieci religii do 1980 roku.
W 1972 roku część mieszkańców Łowiska rozpoczęła czynić starania u biskupa ordynariusza Ignacego Tokarczuka o przydzielenie do kaplicy osobnego kapłana i utworzenie samodzielnej parafii w Łowisku. W ich wyniku, 6 czerwca 1972 roku, podczas wizytacji kanonicznej parafii Górno, biskup Tokarczuk przybył także do Łowiska. Można domyślać się, że biskup chciał na miejscu sprawdzić, czy księża górnieńscy zapewniają właściwą opiekę duszpasterską, czy wieś jest zdolna do samodzielnego utworzenia i poniesienia kosztów utrzymania parafii, a także zasięgnąć opinii samych mieszkańców Łowiska na ten temat. Po odprawieniu Mszy Świętej biskup spotkał się z wiernymi. Spotkanie miało burzliwy przebieg. Mieszkańcy podzielili się na zwolenników i przeciwników przydzielenia Łowisku osobnego kapłana i odłączenia się od Górna. Większość z nich chciała jednak utworzenia własnej parafii. Wydaje się, że ten właśnie brak jednomyślności wśród mieszkańców i wzajemne oskarżenia były przyczyną dla której na oficjalne erygowanie parafii w Łowisku trzeba było czekać przez następne trzy lata, a nie nastąpiło to już wówczas, w 1972 roku w czerwcu 1974 roku, na prośbę mieszkańców Łowiska, do stałej pracy duszpasterskiej w tej miejscowości Kuria Biskupia w Przemyślu skierowała ks. Tadeusza Chmielą. Jego pierwszym i najważniejszym zadaniem było przywrócenie jedności w wewnętrznie skłóconej i podzielonej parafii. W trakcie wielu modlitw i nabożeństw apelował on do serc wiernych o przebaczenie i wzajemne pojednanie. Chociaż większość wiernych posłuchała gorących wezwań ks. Tadeusza, tym niemniej grupa mieszkańców jeszcze przez długi czas chodziła pieszo do odległego kościoła w Górnie, dając tym samym wyraz swojemu niezadowoleniu z odłączenia się od górnieńskiej parafii.
W trakcie pierwszych miesięcy swojej pracy duszpasterskiej w Łowisku ks. Chmiel zajął się przeprowadzeniem niezbędnych remontów w kaplicy, m.in. usunięto jedną ze ścian wewnątrz świątyni, zbudowano podwyższenie na ołtarz, sprowadzono kilka ornatów i poświęcono tabernakulum Ksiądz Tadeusz Chmiel rozpoczął także starania o założenie cmentarza, które trwały cały rok. W marcu 1975 roku do Łowiska dotarła radosna nowina, że 12 marca ks. biskup Ignacy Tokarczuk wydał dekret oficjalnie erygujący parafię w Łowisku. Oficjalne erygowanie parafii w Łowisku zamyka pierwszy, organizacyjny okres jej działalności. Łowiska parafia terytorialnie została w całości wydzielona z terenu dotychczasowej parafii w Górnie. Jej początki w 1975 roku były bardzo trudne. Część parafian nie uznawała nowego proboszcza i w dalszym ciągu chodziła na msze do kościoła w Górnie. Przeciągał się proces uzyskania pozwolenia na założenie cmentarza. Nie było plebani, więc ks. Tadeusz Chmiel mieszkał w domu prywatnym u parafian. Taki stan także nie mógł trwać w nieskończoność. Wreszcie młoda parafia potrzebowała nowej, murowanej świątyni, mogącej pomieścić wszystkich parafian.
Jako pierwszą udało się ks. Chmielowi rozwiązać sprawę cmentarza. Po całym roku starań, wreszcie 9 października 1975 roku uzyskano zezwolenie na otwarcie cmentarza grzebalnego, którego powierzchnia wynosi 49 arów. Przez kolejnych 13 dni parafianie bardzo ofiarnie pracowali przy ogrodzeniu siatką cmentarza i budowie kaplicy cmentarnej. Poświęcenia nowego cmentarza w Łowisku dokonał 25 października 1975 roku ks. biskup Tadeusz Błaszkiewicz.
Z początkiem 1976 roku ks. Chmiel rozpoczął starania o budowę nowej plebani. Kilkoro parafian ofiarowało swoje grunty pod budowę plebani i nowego kościoła. Tymczasem w październiku 1976 roku Kuria Biskupia w Przemyślu zadecydowała o zmianie na probostwie w Łowisku: ks. Tadeusz Chmiel przeszedł do parafii Łowce k. Radymna, natomiast nowym proboszczem został mianowany ks. Stanisław Mazur. Ksiądz Mazur po objęciu probostwa kontynuował starania o budowę plebani, rozpoczęte przez ks. Chmielą, Pod koniec tego roku zostały zamówione także dzwony. Ważnym przeżyciem dla młodej parafii były pierwsze Misje Święte, które odbyły się w dniach od 23 lutego do 1 marca 1977 roku. Prowadzili je Ojcowie Kapucyni z Rozwadowa. W Misjach udział wzięła niemal cała parafia, a krzyż misyjny – pamiątkę pierwszych Misji Świętych ustawiono obok kaplicy. W miesiąc później – 25 marca 1977 roku, na odpust Zwiastowania N.M.P. po raz pierwszy odezwał się nowy dzwon „Maryja”, poświęcony wraz z drugim dzwonem „Maksymilianem” i metalową konstrukcją dzwonnicy przez ks. biskupa Bolesława Taborskiego 24 kwietnia tegoż roku.
Wobec niemożności uzyskania legalną drogą pozwolenia na budowę plebani, zdecydowano się wybudować ją nielegalnie, bez pozwolenia. Dokonano tego w ciągu jednej doby. Od godziny 15 w sobotę 22 października do 14 w niedzielę 23 października 1977 roku, pracując bez przerwy przez całą noc postawiono ściany zewnętrzne i przedziałowe plebani, założono więź dachową a całość pokryto papą na deskach. Kilka dni później wykonano obydwa stropy. Budowa plebani była pierwszym wielkim sukcesem całej parafii i jej proboszcza, która mimo wielu kar i szykan ze strony władz potrafiła się zjednoczyć we wspólnym wysiłku. Za wybudowanie plebani bez pozwolenia ks. proboszcz Stanisław Mazur został ukarany przez Sąd Wojewódzki w Rzeszowie wysoką grzywną oraz karą pozbawienia wolności na półtora roku z zawieszeniem na dwa lata. 30 grudnia tego roku ks. biskup ordynariusz Ignacy Tokarczuk odwiedził prywatnie kaplicę w Łowisku, oglądał także dzwonnicę i plebanię.
W dniach 11-17 lutego 1978 roku odbyła się renowacja Misji Świętych. Prowadził je ks. kustosz Kolegiaty brzozowskiej Julian Pudło. Misjonarz poświęcił także nową plebanię. W dniu 9 kwietnia obchodzono odpust parafialny Zwiastowania N.M.P. Sumę odpustową odprawił ks. bp Stanisław Jakiel. Przed sumą dokonał poświęcenia trzeciego dzwonu „Józef”’. W uroczystościach brało udział około dwóch tysięcy osób.
Po dwóch latach istnienia parafii i wybudowaniu plebani zaczęto poważnie myśleć o budowie nowej świątyni, gdyż drewniana kaplica, przekształcona ze starej szkoły nie mogła pomieścić wszystkich wiernych. Przez cały rok 1978 i pierwszą połowę 1979 roku cała parafia, wraz ze swym pasterzem, gorąco modliła się i przygotowywała do budowy nowego kościoła. Gromadzono materiały potrzebne w budowie: cegłę, stal, itp.
Tymczasem 16 października 1978 roku, w drugim dniu konklawe, na Stolicę Piotrową wybrany został Polak – ks. kardynał Karol Wojtyła z Krakowa, który przybrał imię Jan Paweł II. Cała Polska uznała to bezprecedensowe wydarzenie za znak od Boga i zapowiedź nowych czasów. W rok później Papież przybył z pierwszą pielgrzymką do Ojczyzny umacniając w wierze i nadziei wszystkich Polaków.
29 maja 1979 roku to kolejna ważna data w historii parafii Łowisko. Tego dnia ks. biskup ordynariusz przemyski Ignacy Tokarczuk wydał dekret na prośbę parafii, ustanawiający drugi odpust parafialny na uroczystość Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Według dekretu biskupa odpust ten ma być obchodzony w dniu Matki Bożej Nieustającej Pomocy tj. 27 czerwca, względnie w niedzielę przed 27 czerwca lub w niedzielę po 27 czerwca.
Starania o uzyskanie pozwolenia na budowę kościoła u władz po raz kolejny nie odnosiły skutku, więc rozpoczęto budowę świątyni nie czekając na nie. 30 sierpnia 1979 roku wykonano prace wstępne na terenie przyszłego kościoła – wyznaczono plac pod budowę i poziomowano teren. Następnego dnia w piątek 31 sierpnia ustawiono duży krzyż modrzewiowy przed placem budowy kościoła i rozpoczęto kopać rowy pod fundamenty, które zakończono późnym wieczorem. !W sobotę rozpoczęto zalewanie ław fundamentowych; prace trwały bez przerwy do godz. 15 w poniedziałek 3 września. W ciągu następnych dwóch miesięcy, do 26 października 1979 roku wybudowano zrąb kościoła – całe mury. W listopadzie położono dach na zakrystii i salce katechetycznej, a na początku grudnia wylano fundament pod wieżę i położono na nim cztery warstwy cegły. Na tym zakończyły się prace przy budowie kościoła w 1979 roku.
Po rozpoczęciu budowy kościoła w Łowisku, na zebraniu księży z dekanatu ks. biskup Ignacy Tokarczuk zwrócił się do księży z sąsiednich parafii o udzielenie pomocy naszej parafii w budowie. Pomoc tę trzeba jednak określić jako skromną. Natomiast większym darem finansowym wsparł budowę ks. biskup ordynariusz Ignacy Tokarczuk.
W roku następnym budowę wznowiono 29 kwietnia – wykonano szalowanie pod zbrojenie stropu i kontynuowano budowę wieży./w międzyczasie, 15 czerwca odbyły się prymicje ks. Jana Delekty, a parafię odwiedził prywatnie po raz kolejny ks. biskup ordynariusz Ignacy Tokarczuk, który rozmawiał z robotnikami i dodawał im otuchy w tej pracy. Od godziny 8 rano 10 lipca, do godziny 3.30 w piątek 11 lipca 1979 roku bez przerwy, niemal cała parafia pracowała przy zalewaniu belek stropowych. 7 sierpnia postawiono na kościele pierwszą parę krokwi, a 3 października zakończono murowanie wieży. Pasterka w 1980 roku została odprawiona już w nawie bocznej budowanego kościoła. Podczas budowy kościoła władze po raz kolejny próbowały za pomocą kar i zastraszania przerwać proces budowy świątyni, ale także i z tych opresji parafia wyszła zwycięsko. Ostatecznie wszelkie rozprawy zostały umorzone w grudniu 1980roku – był to już zwycięski czas „Solidarności”.
Wciągu 1981 roku wykonano ostatnie prace wykończeniowe przy świątyni m.in. wytynkowano wnętrze kościoła. W ich trakcie, 14 czerwca odbyły się także prymicje ks. Franciszka Kidy. Jesienią kościół był już przygotowany do poświęcenia. Ta podniosła uroczystość odbyła sięwsobotę28 listopada 1981 roku, a przewodniczył jej ks. biskup ordynariusz Ignacy Tokarczuk. Po powitaniu księdza Biskupa została odprawiona uroczysta Msza Święta „De dedica tione Ecclesiae”. W wygłoszonej homilii ks. biskup podziękował proboszczowi i wiernym za budowę kościoła, który jest „ładny, funkcjonalny i mógłby stać nawet w Warszawie”. Zachęcał także wszystkich mieszkańców do jak najczęstszego gromadzenia się i modlitwy w tym kościele. W uroczystościach wzięło udział 30 księży oraz około 1000 osób z sąsiednich parafii. Uświetnił je miejscowy chór oraz orkiestra z Jeżowego. Dwa tygodnie później ogłoszono wprowadzenie stanu wojennego.
Projekt świątyni wykonali: Roman Orlewski i Władysław Jagiełło z Rzeszowa. Pracami kierował Franciszek Kumięga we współpracy z komitetem budowy oraz ks. proboszczem Stanisławem Mazurem. Nowy kościół ma wymiary 3 Om x 15,5m,wieża wolno stojąca o wymiarach 5m x 5m i wysokości 27m wraz z krzyżem, jest połączona z kościołem podcieniem o wymiarach 2lm x 4m. Kościół został poświęcony pod wezwaniem św. Ignacego biskupa i męczennika z Antiochii oraz św. Maksymiliana Marii Kolbego. Odpust pierwszorzędny obchodzi 17 października.
Warto pamiętać, że obaj patroni parafii są męczennikami. Budowa łowiskiej świątyni wpisuje się między dwie symboliczne i ważne dla Polaków daty. Rozpoczęła się niedługo po pierwszej pielgrzymce Jana Pawła II do Ojczyzny, gdy 2 czerwca 1979 roku na Placu Zwycięstwa w Warszawie wypowiedział on pamiętne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, Tej ziemi”. Poświęcenie kościoła, zamykające proces jego budowy, nastąpiło z kolei tuż przed ogłoszeniem stanu wojennego, który był czasem wielkiej próby dla wszystkich Polaków. Parafianie z Łowiska mogli przetrwać ten trudny czas, modląc się już w nowej świątyni. Budowa kościoła w Łowisku przypadła zatem na najlepszy ku temu okres, kiedy to chwilowo odzyskano część swobód obywatelskich oraz osłabła nieco działalność Służby Bezpieczeństwa. Gdyby budowa zaczęła się później to prawdopodobnie trzeba byłoby całymi latami czekać na jej ukończenie po stanie wojennym. Świątyni nie udałoby się wybudować, gdyby nie ogromne zaangażowanie prawie wszystkich mieszkańców, gdyby nie ich praca, ofiary oraz determinacja ks. proboszcza, budującego kościół bez zważania nakładane na niego przez władze kary i wyroki. Budowa kościoła to także ogromna praca i odpowiedzialność Rady Duszpasterskiej, która sprawnie organizowała pomoc parafian przy budowie świątyni i wszelkich innych późniejszych pracach.
W dniach od 15 do 22 maja 1983 roku w parafii prowadzone były kolejne Misje Święte. Przewodniczyli im dwaj redemptoryści z Tuchowa: o. Zbigniew Janus i o. Konstanty Franczyk. W tym roku także po raz drugi Ojczyznę odwiedził Ojciec Święty Jan Paweł II. Także z parafii Łowisko udała się w dniach 18 i 19 czerwca na Jasną Górę pielgrzymka licząca 42 osoby.
Niedługo po papieskiej pielgrzymce, 22 lipca 1983 roku został zniesiony stan wojenny W tym samym roku rozpoczęły się również prace przy budowie nowej plebani, której projekt wykonał inż. Adam Abram z Sandomierza. W ciągu jesieni 1983 roku zalano jej fundamenty i wymurowano piwnice.
Prace przy budowie nowej plebani trwały z przerwami przez kolejnych jedenaście lat. Jej oficjalnego poświęcenia dokonał ks. biskup ordynariusz rzeszowski Kazimierz Górny w dzień odpustu parafialnego 17 października 1994 roku. Tymczasem w końcu czerwca 1986 roku odbyły się prymicje kolejnego kapłana pochodzącego z parafii Łowisko – ks. Tadeusza Bernata. Świątynia w tym roku wzbogaciła się także o nowe, 12-głosowe organy elektryczno-pneumatyczne wykonane przez p. Józefa Bułę z Krakowa oraz polichromie zaprojektowane i wykonane przez prof. Stanisława Jakubczyka z Krakowa Przedstawiają one m.in. czterech Ewangelistów oraz Chrzest Pana Jezusa w Jordanie. Polichromie te poświęcił ks. biskup Stefan Moskwa w III niedzielę Adwentu.
Ponadto, na początku lutego 1987 roku, umieszczono w nawie bocznej 14 stacji Drogi Krzyżowej – płaskorzeźby wg projektu prof. Jana Budziło z Krakowa wykonał rzeźbiarz Jan Wątor z Pcimia k. Myślenic. l4 lutego 1988 roku dokonano poświęcenia figur św. Ignacego Antiocheńskiego i św. Maksymiliana Marii Kolbego. Projekt figur wykonał prof. Jan Budziło z Krakowa, a wyrzeźbił je Antoni Bolek z Załęża k. Jasła.
5czerwca 1988 roku odbyła się uroczystość poświęcenia Krzyża – Pomnika w lesie „Żyłce”, gdzie 5 czerwca 1942 roku gestapo rozstrzelało pięciu parafian. Miało ich zginąć 16, ponieważ 160 ludzi nie poszło do pracy niewolniczej w święto Bożego Ciała, a za karę miano rozstrzelać co dziesiątego, spośród nieobecnych w tym dniu w pracy osób.
Koncelebrowanej Mszy Świętej przewodniczył ks. kanonik kolegiaty jarosławskiej Ludwik Bielawski, który odczytał wiernym telegram wystosowany do uczestników uroczystości przez ks. biskupa ordynariusza.
Homilię podczas Mszy Świętej wygłosił ks. Mieczysław Lachor – proboszcz z Górna, a uroczystość uświetniła orkiestra dęta z Jeżowego. Po Mszy odbyła się część artystyczna – pieśni zw wykonaniu zespołu z Górna oraz deklamacje wierszy. Mowę wygłosił także p. Józef Kida – komendant placówki Armii Krajowej z Łowiska podczas II wojny światowej.
W dniach od 23 do 30 kwietnia odbywały się kolejne Misje parafialne przygotowanie do konsekracji kościoła. Prowadził je o. Eugeniusz Pyda – dominikanin z kościoła Panny Marii z Jarosławia.
6 sierpnia 1989 roku odbyła się uroczystość konsekracji ołtarza i kościoła. Uroczystości przewodniczył ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk. Ksiądz biskup poświęcił wówczas ściany kościoła, namaścił ołtarz Krzyżmem Świętym i umieścił relikwie w ołtarzu. Uroczystość uświetnił chór oraz orkiestra dęta z Jeżowego. Na konsekracji kościoła obecnych było 30 księży.
Konsekracja kościoła została potwierdzona specjalnym dokumentem wystawionym przez Księdza Biskupa.
W dniu 25 marca 1992 roku, papież Jan Paweł II wydał bullę „Totus tuus Poloniae populus”. Na jej mocy dokonano reorganizacji struktur kościoła katolickiego w Polsce. Jedną spośród nowo utworzonych tym dokumentem diecezji stała się Diecezja Rzeszowska. Zasięgiem terytorialnym objęła tereny wydzielone z dwóch diecezji: przemyskiej i tarnowskiej. Jako diecezja weszła w skład Metropolii Przemyskiej. Jej pierwszym biskupem ordynariuszem został biskup Kazimierz Górny, zaś biskupem pomocniczym – biskup Edward Białogłowski. Nadto na mocy bulli papieskiej katedrą został kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Rzeszowie, a Patronami diecezji – bł. Józef Sebastian Pelczar (dziś już święty) i bł. Karolina Kózka. Parafia w Łowisku od tej pory zaczęła przynależeć więc do nowej Diecezji Rzeszowskiej. Dzięki jej utworzeniu związki wiernych z pasterzami diecezji – biskupami stały się częstsze i ściślejsze niż do tej pory.
Kolejne Misje Święte w parafii Łowisko prowadzone były w październiku 1993 roku. Przewodził im ks. M. Józefczyk z Tarnobrzega. Także w tym roku rozpoczęto montaż przęseł ogrodzenia, który zakończono w następnym roku. Na początku października 1993 roku zamieszkał na plebani drugi kapłan jako rezydent – ks. Emilian Borowiec, pochodzący z Budziwoja. Był emerytem z archidiecezji przemyskiej, leczył się w Sanatorium w Górnie. Był bardzo lubiany przez parafian. Najczęściej spędzał długie godziny w konfesjonale, spowiadając parafian.
W 1994 roku przypadała XX rocznica powstania parafii w Łowisku. Na obchody tego jubileuszu z wizytacją kanoniczną przybył ks. biskup Edward Białogłowski, który przez dwa dni – 10i11 kwietnia gościł w naszej parafii. Ks. biskup 10 kwietnia rano udzielił Sakramentu Bierzmowania, a później przewodniczył i wygłosił homilię podczas uroczystej Mszy Świętej na XX-lecie parafii. W poniedziałek ks. biskup odwiedził także min. Szkołę Podstawową i Przedszkole.
24 lipca 1994 roku zmarł ks. rezydent Emilian Borowiec. Jego pogrzeb odbył się 26 lipca w Łowisku. Wzięło w nim udział około 70 kapłanów z ks. biskupem Stefanem Moskwą z Przemyśla na czele oraz cała parafia, którą ks. Emilian bardzo polubił.
W kolejnych latach prowadzony był w parafii szereg nowych inwestycji, m.in. w 1997 roku wykonano odwodnienie kościoła i plebani rurami kamionkowymi, rok później w kościele założone zostały boazerie z drzewa dębowego, pomalowano także dachy kościoła i plebani.
W maju 1998 roku prowadzone były w parafii kolejne Misje Święte, którym przewodniczył ks. proboszcz z Krzemienicy Bolesław Piłek i ks. proboszcz z Wesołej Franciszek Urban. W rok później renowacjom Misji Świętych przewodniczył także ks. Franciszek Urban.
Wspomnieć także należy, iż w 1999 roku odbyła się uroczystość nadania Szkole Podstawowej w Łowisku imienia Jana Pawła II.
W roku 2000 także nasza parafia przyłączyła się do obchodów Wielkiego Jubileuszu. Parafianie ufundowali krzyż metalowy o wysokości 6m 70cm wraz z figurą Chrystusa ofiar na krzyż przeprowadzono także remont organów. Od bramy głównej do kościoła położono nowy chodnik o powierzchni 320 m2. Na cmentarzu ułożono także nowy chodnik z kostki cementowej, ponadto do zakrystii została zakupiona nowa komoda.
W kolejnych latach na słupkach ogrodzenia kościelnego umieszczono zwieńczenia z piaskowca i otynkowano słupki. Ułożono chodnik wokół kościoła i plebani oraz chodnik do plebani, a także wykończono miejsce parkingowe na dwa samochody osobowe przy plebani.
24 czerwca 2002 roku parafia Łowisko przeżywała czas nawiedzenia Kopii Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Nawiedzenie poprzedziła renowacja Misji Świętych, prowadzona przez ks. Antoniego Czeraka, proboszcza z Łączek Jagiellońskich oraz ks. Kazimierza Winnickiego proboszcza z Olchowej k. Sędziszowa. Uroczystościom Nawiedzenia przewodniczył ksiądz biskup ordynariusz Kazimierz Górny.
Na początku 2004 roku nastąpiła zmiana na stanowisku proboszcza parafii: przebywającego na długim leczeniu ks. proboszcza Stanisława Mazura przez pół roku zastępował ks. Jerzy Rębacz, dzielący swój czas pomiędzy opiekę duszpasterską w Łowisku i studia doktoranckie prowadzone w Lublinie. Po zakończeniu leczenia i blisko 28 latach pracy duszpasterskiej w Łowisku ks. kanonik Stanisław Mazur przeszedł na zasłużoną emeryturę, a z początkiem września 2004 roku obowiązki proboszcza w parafii Łowisko objął ks. Marek Ryba, dotychczasowy wikariusz w parafii farnej w Rzeszowie.
W ciągu roku dotychczasowego probostwa ks. Marka Ryby w parafii wykonano kilka nowych inwestycji m.in. wylewki w podziemiach kościoła, barierkę przed kościołem, wykończono zakrystię, uprzątnięto teren wokół kościoła, wycięto drzewa i zasadzono krzewy. Obecnie dobiega końca remont plebani.
Parafia Łowisko liczy dziś około 1400 mieszkańców, z tego około 100 osób pracuje stale za granicą. Większość mieszkańców utrzymuje się z wikliniarstwa, natomiast uprawa roli, wobec słabej jakości gleb staje się tylko zajęciem dodatkowym.
Parafia prowadzi bardzo intensywne i urozmaicone życie religijne. Działa tu m.in. Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży oraz Oaza, Zespół Charytatywny Caritas, Zespół Synodalny i Rada Duszpasterska. W parafii istnieją 33 Róże Żywego Różańca, w tym 24 kobiece i 9 męskich. W każdą niedzielę odprawiane są trzy Msze Święte. Dużym powodzeniem i wysoką frekwencją wśród wiernych cieszą się także wprowadzone przez ks. proboszcza Marka Rybę nabożeństwa fatimskie odprawiane 13 dnia każdego miesiąca, w trakcie których odbywa się procesja do różnych miejsc w parafii.