Historia Parafii

Łowisko jest wsią bardzo starą, sięgającą swymi korzeniami prawdopodobnie do przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych szesnastego wieku, czyli do czasów panowania króla Stefana Batorego (1576-1586). Przez kilkanaście pierwszych lat po jej założeniu była ona podległa parafii rudnic­kiej, a od 1599 roku nowopow­stałej parafii w Górnie. Od tej pory na następne blisko 400 lat mieszkańcy Łowiska zostali zwią­zani z tą parafią, biorąc aktywny udział w jej życiu i partycypując w kosztach jej utrzymania.

Mogło jednak być inaczej. W drugiej połowie XIX wieku Łowisko, wraz z całymi dobrami rudnicko-kopeckimi zostały za­kupione przez barona Wilhelma Hompescha. Jego syn i spadko­bierca Ferdynand Hompesch chciał wybudować w Łowisku kościół filialny, ale mieszkańcy wsi wówczas nie zgodzili się na jego propozycję – nie chcieli kościoła wybudowanego przez Niemca. Ko­lejna inicjatywa bu­dowy kościoła w Łowisku pojawiła się około 1903 roku, kiedy to całkowicie spalił się kościół w Górnie i zaszła ko­nieczność wybudo­wania tam nowej świątyni. Myśl o bu­dowie kościoła wyszła tym razem od samych mieszkańców Łowi­ska, którzy zastanawiali się, czy lepiej będzie dołożyć się do od­budowy świątyni w Górnie, czy też postarać się wybudować wła­sny kościół. Według zachowanej w Łowisku tradycji delegacja pa­rafian udała się do ówczesnego biskupa ordynariusza przemy­skiego Józefa Sebastiana Pelczara z prośbą o wyrażenie zgody na budowę kościoła w Łowisku. Bi­skup Pelczar doradził wówczas jednak parafianom, aby wspomo­gli swoimi ofiarami budowę no­wego kościoła w Górnie. Pomoc ta była wówczas bardzo potrzeb­na, gdyż niedawno od tej parafii odłączył się Kamień, w którym wybudowany został nowy ko­ściół. Obszar Kamienia do tej pory stanowił połowę całej para­fii górnieńskiej i źródło większo­ści jej dochodów, dlatego była to dla parafii w Górnie duża strata. Formalnej erekcji nowej parafii w Kamieniu dokonał biskup Pel­czar w 1907 roku. Łowiszczanie zatem, zgodnie ze wskazaniami księdza biskupa, w wydatny spo­sób wspomogli budowę nowego kościoła w Górnie, oddanego do użytku w 1913 roku. Za pienią­dze zebrane w Łowisku zakupio­no wtedy m.in. 100 tysięcy ce­gieł. Warto wspomnieć także w tym miejscu, że ważnym i ho­norowym łowiskim „przywilejem” w Górnie zawsze było pełnienie straży przy Grobie Pańskim w okresie Wielkanocy

Po zakończeniu II wojny światowej nasz kraj znalazł się w strefie wpływów Związku Ra­dzieckiego. Władzę w kraju prze­jęli komuniści, wiernie wypełnia­jący wszelkie polecenia płynące z Moskwy. Jednym z głównych celów ich działania była walka z kościołem katolickim jako osto­ją dążeń patriotycznych i wolno­ściowych. Władze komunistycz­ne chciały zmarginalizować wpływ kościoła na dzieci i mło­dzież m.in. poprzez wyrzucenie nauki religii ze szkół. Mimo po­zornej „odwilży” po objęciu ste­ru partii przez Władysława Go­mułkę w październiku 1956 roku i przywrócenia nauczania religii w szkołach, w kolejnych latach było ono systematycznie ograni­czane. W 1960 roku religia po raz kolejny znikła z listy przedmiotów nauczanych w szkołach, nato­miast władze nie zabraniały ucze­nia jej w domach prywatnych. Także dzieci z Łowiska musiały więc przez kilka następnych lat, po skończonych lek­cjach w szkole, nie­zależnie od panującej pogody, chodzić do odległego o 6 kilome­trów Górna na naukę religii. W 1965 roku zorganizowano stały punkt katechetyczny w Łowisku w domu u Józefa Batoga. Władze komuni­styczne dążyły oczy­wiście do jego za­mknięcia, jednakże dzięki zdecy­dowanej i nieustępliwej postawie mieszkańców Łowiska punkt ten udało się obronić. Duża w tym za­sługa także samych rodziców po­syłających przez lata systema­tycznie swoje dzieci na naukę religii.

Kolejna okazja na otwar­cie własnego kościoła w Łowisku pojawiła się w 1970 roku, kiedy oddano do użytku nową szkołę, a drewniany budynek starej szko­ły, bez konsultacji z władzami, na początku 1971 roku przekształ­cono w stały punkt katechetycz­ny. Pomimo wielu wyroków, kar grzywny i wezwań do opuszcze­nia budynku ze strony Kolegium i Sądu Powiatowego nakładanych na księży i miesz­kańców Łowiska broniących budyn­ku, jego istnienie zo­stało uratowane. Był to kolejny waż­ny sukces miesz­kańców Łowiska, który uświadomił im, że z władzami komunistycznymi można wygrać, je­śli wszyscy zjed­noczą swoje wysił­ki. Wkrótce budynek starej szko­ły przekształcono w kaplicę, któ­ra otrzymała wezwanie Zwiasto­wania NMP, a jej poświęcenia dokonano 28 lutego 1971 roku, nie otrzymawszy na to zgody ze strony władz. Po tym fakcie wła­dze komunistyczne wszczęły pro­ces sądowy o oddanie budynku na rzecz Skarbu Państwa. Mimo to od Wielkiego Postu 1971 roku księża górnieńscy: ks. pro­boszcz Mieczysław Lachor i ks. wikariusz Zbigniew Głowacki dojeżdżali do Łowiska w każdą nie­dzielę i pierwsze piątki. Po otwarciu kaplicy katechizację dzieci przeniesiono do domu państwa Sałków, gdzie uczono dzie­ci religii do 1980 roku.

W 1972 roku część miesz­kańców Łowiska rozpoczęła czy­nić starania u biskupa ordynariu­sza Ignacego Tokarczuka o przy­dzielenie do kaplicy osobnego kapłana i utworzenie samodziel­nej parafii w Łowisku. W ich wyniku, 6 czerwca 1972 roku, podczas wizytacji kanonicznej parafii Górno, biskup Tokarczuk przybył także do Łowiska. Moż­na domyślać się, że biskup chciał na miejscu sprawdzić, czy księża górnieńscy zapewniają właściwą opiekę duszpasterską, czy wieś jest zdolna do samodzielnego utworzenia i poniesienia kosztów utrzymania parafii, a także zasię­gnąć opinii samych mieszkańców Łowiska na ten temat. Po odpra­wieniu Mszy Świętej biskup spo­tkał się z wiernymi. Spotkanie miało burzliwy przebieg. Mieszkańcy podzielili się na zwolenni­ków i przeciwników przydziele­nia Łowisku osobnego kapłana i odłączenia się od Górna. Więk­szość z nich chciała jednak utworzenia własnej parafii. Wydaje się, że ten właśnie brak jednomyślności wśród mieszkańców i wzajemne oskarżenia były przyczyną dla której na oficjalne erygowanie parafii w Łowisku trzeba było czekać przez następne trzy lata, a nie nastąpiło to już wówczas, w 1972 roku w czerwcu 1974 roku, na prośbę mieszkańców Łowiska, do stałej pracy duszpa­sterskiej w tej miejscowości Ku­ria Biskupia w Przemyślu skiero­wała ks. Tadeusza Chmielą. Jego pierwszym i najważniejszym za­daniem było przywrócenie jedno­ści w wewnętrznie skłóconej i po­dzielonej parafii. W trakcie wielu modlitw i nabożeństw apelował on do serc wiernych o przebacze­nie i wzajemne pojednanie. Cho­ciaż większość wiernych posłu­chała gorących we­zwań ks. Tadeusza, tym niemniej grupa mieszkańców jeszcze przez długi czas cho­dziła pieszo do odle­głego kościoła w Gór­nie, dając tym samym wyraz swojemu nieza­dowoleniu z odłącze­nia się od górnieńskiej parafii.

W trakcie pierw­szych miesięcy swojej pracy duszpasterskiej w Łowisku ks. Chmiel zajął się przeprowa­dzeniem niezbędnych remontów w kaplicy, m.in. usunięto jedną ze ścian wewnątrz świątyni, zbudo­wano podwyższenie na ołtarz, sprowadzono kilka ornatów i po­święcono tabernakulum Ksiądz Tadeusz Chmiel rozpoczął także starania o założenie cmentarza, które trwały cały rok. W marcu 1975 roku do Łowiska dotarła radosna nowina, że 12 marca ks. biskup Ignacy Tokarczuk wydał dekret oficjalnie erygujący para­fię w Łowisku. Oficjalne erygowanie parafii w Łowisku zamyka pierwszy, organizacyjny okres jej działalności. Łowiska parafia te­rytorialnie została w całości wy­dzielona z terenu dotychczasowej parafii w Górnie. Jej początki w 1975 roku były bardzo trudne. Część parafian nie uznawała no­wego proboszcza i w dalszym ciągu chodziła na msze do ko­ścioła w Górnie. Przeciągał się proces uzyskania pozwolenia na założenie cmentarza. Nie było ple­bani, więc ks. Tadeusz Chmiel mieszkał w domu prywatnym u parafian. Taki stan także nie mógł trwać w nieskończoność. Wreszcie młoda parafia potrzebo­wała nowej, murowanej świąty­ni, mogącej pomieścić wszystkich parafian.

Jako pierwszą udało się ks. Chmielowi rozwiązać sprawę cmentarza. Po całym roku starań, wreszcie 9 października 1975 roku uzyskano zezwolenie na otwarcie cmentarza grzebalnego, którego powierzchnia wynosi 49 arów. Przez kolejnych 13 dni parafianie bardzo ofiarnie praco­wali przy ogrodzeniu siatką cmentarza i budowie kaplicy cmentar­nej. Poświęcenia nowego cmen­tarza w Łowisku dokonał 25 paź­dziernika 1975 roku ks. biskup Tadeusz Błaszkiewicz.

Z początkiem 1976 roku ks. Chmiel rozpoczął starania o budowę nowej plebani. Kilko­ro parafian ofiarowało swoje grunty pod budowę plebani i no­wego kościoła. Tymczasem w październiku 1976 roku Kuria Biskupia w Przemyślu zadecydo­wała o zmianie na probostwie w Łowisku: ks. Tadeusz Chmiel przeszedł do parafii Łowce k. Radymna, natomiast nowym proboszczem został mianowany ks. Stanisław Mazur. Ksiądz Ma­zur po objęciu probostwa konty­nuował starania o budowę pleba­ni, rozpoczęte przez ks. Chmielą, Pod koniec tego roku zostały zamówione także dzwony. Ważnym przeżyciem dla młodej parafii były pierwsze Misje Święte, które od­były się w dniach od 23 lutego do 1 marca 1977 roku. Prowadzili je Ojcowie Kapucyni z Rozwa­dowa. W Misjach udział wzięła niemal cała parafia, a krzyż mi­syjny – pamiątkę pierwszych Misji Świętych ustawiono obok kaplicy. W miesiąc później – 25 marca 1977 roku, na odpust Zwiastowania N.M.P. po raz pierwszy odezwał się nowy dzwon „Maryja”, poświęcony wraz z drugim dzwonem „Mak­symilianem” i metalową konstrukcją dzwonnicy przez ks. biskupa Bolesława Taborskiego 24 kwiet­nia tegoż roku.

Wobec niemożności uzy­skania legalną drogą pozwolenia na budowę plebani, zdecydowa­no się wybudować ją nielegalnie, bez pozwolenia. Dokonano tego w ciągu jednej doby. Od godziny 15 w sobotę 22 paź­dziernika do 14 w niedzielę 23 października 1977 roku, pra­cując bez przerwy przez całą noc postawiono ściany zewnętrzne i przedziałowe plebani, założono więź dachową a całość pokryto papą na deskach. Kilka dni póź­niej wykonano obydwa stropy. Budowa plebani była pierwszym wielkim sukcesem całej parafii i jej proboszcza, która mimo wielu kar i szykan ze strony władz po­trafiła się zjednoczyć we wspól­nym wysiłku. Za wybudowanie plebani bez pozwolenia ks. pro­boszcz Stanisław Mazur został ukarany przez Sąd Wojewódzki w Rzeszowie wysoką grzywną oraz karą pozbawienia wolności na półtora roku z zawieszeniem na dwa lata. 30 grudnia tego roku ks. biskup ordynariusz Igna­cy Tokarczuk odwiedził prywat­nie kaplicę w Łowisku, oglądał także dzwonnicę i plebanię.

W dniach 11-17 lutego 1978 roku odbyła się renowa­cja Misji Świętych. Prowadził je ks. kustosz Kolegiaty brzozow­skiej Julian Pudło. Misjonarz poświęcił także nową plebanię. W dniu 9 kwietnia obchodzo­no odpust parafialny Zwiastowania N.M.P. Sumę odpustową odprawił ks. bp Stanisław Jakiel. Przed sumą dokonał poświęce­nia trzeciego dzwonu „Józef”’. W uroczystościach brało udział około dwóch tysięcy osób.

Po dwóch latach istnienia parafii i wybudowaniu plebani za­częto poważnie myśleć o budowie nowej świątyni, gdyż drewniana kaplica, przekształcona ze starej szkoły nie mogła pomieścić wszystkich wiernych. Przez cały rok 1978 i pierwszą połowę 1979 roku cała parafia, wraz ze swym pasterzem, gorąco modliła się i przygotowywała do budowy no­wego kościoła. Gromadzono ma­teriały potrzebne w budowie: ce­głę, stal, itp.

Tymczasem 16 październi­ka 1978 roku, w drugim dniu kon­klawe, na Stolicę Piotrową wy­brany został Polak – ks. kardynał Karol Wojtyła z Krakowa, który przybrał imię Jan Paweł II. Cała Polska uznała to bezprecedenso­we wydarzenie za znak od Boga i zapowiedź nowych czasów. W rok później Papież przybył z pierwszą pielgrzymką do Ojczy­zny umacniając w wierze i nadziei wszystkich Polaków.

29 maja 1979 roku to ko­lejna ważna data w historii parafii Łowisko. Tego dnia ks. biskup ordynariusz przemyski Ignacy Tokarczuk wydał dekret na proś­bę parafii, ustanawiający drugi odpust parafialny na uroczystość Matki Bożej Nieustającej Pomo­cy. Według dekretu biskupa od­pust ten ma być obchodzony w dniu Matki Bożej Nieustającej Pomocy tj. 27 czerwca, względ­nie w niedzielę przed 27 czerwca lub w niedzielę po 27 czerwca.

Starania o uzyskanie po­zwolenia na budowę kościoła u władz po raz kolejny nie od­nosiły skutku, więc rozpoczęto budowę świątyni nie czekając na nie. 30 sierpnia 1979 roku wykonano prace wstępne na terenie przyszłego kościoła – wyznaczono plac pod budowę i po­ziomowano teren. Następnego dnia w piątek 31 sierpnia ustawio­no duży krzyż modrzewiowy przed placem budowy kościoła i rozpoczęto kopać rowy pod fun­damenty, które zakończono póź­nym wieczorem. !W sobotę roz­poczęto zalewanie ław fundamen­towych; prace trwały bez prze­rwy do godz. 15 w poniedziałek 3 września. W ciągu następnych dwóch miesięcy, do 26 paździer­nika 1979 roku wybudowano zrąb kościoła – całe mury. W li­stopadzie położono dach na za­krystii i salce katechetycznej, a na początku grudnia wylano funda­ment pod wieżę i położono na nim cztery warstwy cegły. Na tym za­kończyły się prace przy budowie kościoła w 1979 roku.

Po rozpoczęciu budowy kościoła w Łowisku, na zebraniu księży z dekanatu ks. biskup Igna­cy Tokarczuk zwrócił się do księ­ży z sąsiednich parafii o udziele­nie pomocy naszej parafii w bu­dowie. Pomoc tę trzeba jednak określić jako skromną. Natomiast większym darem finansowym wsparł budowę ks. biskup ordy­nariusz Ignacy Tokarczuk.

W roku następnym budo­wę wznowiono 29 kwietnia – wykonano szalowanie pod zbrojenie stropu i kontynuowano bu­dowę wieży./w międzyczasie, 15 czerwca odbyły się prymicje ks. Jana Delekty, a parafię odwie­dził prywatnie po raz kolejny ks. biskup ordynariusz Ignacy To­karczuk, który rozmawiał z robot­nikami i dodawał im otuchy w tej pracy. Od godziny 8 rano 10 lip­ca, do godziny 3.30 w piątek 11 lipca 1979 roku bez przerwy, niemal cała parafia pracowała przy zalewaniu belek stropowych. 7 sierpnia postawiono na koście­le pierwszą parę krokwi, a 3 października zakończono murowanie wieży. Pasterka w 1980 roku zo­stała odprawiona już w nawie bocznej budowanego kościoła. Podczas budowy kościoła władze po raz kolejny próbowały za po­mocą kar i zastraszania przerwać proces budowy świątyni, ale także i z tych opresji parafia wyszła zwy­cięsko. Ostatecznie wszelkie roz­prawy zostały umorzone w grud­niu 1980roku – był to już zwycięski czas „Solidarności”.

Wciągu 1981 roku wykonano ostatnie prace wykończeniowe przy świątyni m.in. wytynkowano wnętrze kościoła. W ich trakcie, 14 czerwca odbyły się także prymicje ks. Franciszka Kidy. Jesienią kościół był już przygotowany do poświęcenia. Ta podniosła uroczystość odbyła sięwsobotę28 listopada 1981 roku, a przewodniczył jej ks. biskup ordynariusz Ignacy Tokarczuk. Po powitaniu księdza Biskupa została odprawiona uroczysta Msza Święta „De dedica tione Ecclesiae”. W wygłoszonej homilii ks. biskup podziękował proboszczowi i wiernym za budowę kościoła, który jest „ładny, funkcjonalny i mógłby stać nawet w Warszawie”. Zachęcał także wszystkich mieszkańców do jak najczęstszego gromadzenia się i modlitwy w tym kościele. W uroczystościach wzięło udział 30 księży oraz około 1000 osób z sąsiednich parafii. Uświetnił je miejscowy chór oraz orkiestra z Jeżowego. Dwa tygodnie później ogłoszono wprowadzenie stanu wojennego.

Projekt świątyni wykonali: Roman Orlewski i Władysław Jagiełło z Rzeszowa. Pracami kierował Franciszek Kumięga we współpracy z komitetem budowy oraz ks. proboszczem Stanisławem Mazurem. Nowy kościół ma wymiary 3 Om x 15,5m,wieża wolno stojąca o wymiarach 5m x 5m i wysokości 27m wraz z krzyżem, jest połączona z kościołem podcieniem o wymiarach 2lm x 4m. Kościół został poświęcony pod wezwaniem św. Ignacego biskupa i męczennika z Antiochii oraz św. Maksymiliana Marii Kolbego. Odpust pierwszorzędny obchodzi 17 października.

Warto pamiętać, że obaj patroni parafii są męczennikami. Budowa łowiskiej świąty­ni wpisuje się między dwie sym­boliczne i ważne dla Polaków daty. Rozpoczęła się niedługo po pierwszej pielgrzymce Jana Pa­wła II do Ojczyzny, gdy 2 czerw­ca 1979 roku na Placu Zwycię­stwa w Warszawie wypowiedział on pamiętne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze zie­mi, Tej ziemi”. Poświęcenie ko­ścioła, zamykające proces jego budowy, nastąpiło z kolei tuż przed ogłoszeniem stanu wojen­nego, który był czasem wielkiej próby dla wszystkich Polaków. Parafianie z Łowiska mogli prze­trwać ten trudny czas, modląc się już w nowej świątyni. Budowa kościoła w Łowisku przypadła za­tem na najlepszy ku temu okres, kiedy to chwilowo odzyskano część swobód obywatelskich oraz osłabła nieco działalność Służby Bezpieczeństwa. Gdyby budowa zaczęła się później to prawdopodobnie trzeba byłoby całymi latami czekać na jej ukończenie po stanie wojennym. Świątyni nie udałoby się wybudować, gdyby nie ogromne zaangażowanie prawie wszystkich mieszkańców, gdyby nie ich praca, ofiary oraz determinacja ks. proboszcza, budującego kościół bez zważania nakładane na niego przez władze kary i wyroki. Budowa ko­ścioła to także ogrom­na praca i odpowiedzialność Rady Dusz­pasterskiej, która sprawnie organizowała pomoc parafian przy budowie świątyni i wszelkich in­nych późniejszych pracach.

W dniach od 15 do 22 maja 1983 roku w parafii prowa­dzone były kolejne Misje Świę­te. Przewodniczyli im dwaj re­demptoryści z Tuchowa: o. Zbi­gniew Janus i o. Konstanty Franczyk. W tym roku także po raz drugi Ojczyznę odwiedził Ojciec Święty Jan Paweł II. Także z pa­rafii Łowisko udała się w dniach 18 i 19 czerwca na Jasną Górę pielgrzymka licząca 42 osoby.

Niedługo po papieskiej pielgrzymce, 22 lipca 1983 roku został zniesiony stan wojenny W tym samym roku rozpoczęły się również prace przy budowie nowej plebani, której projekt wy­konał inż. Adam Abram z San­domierza. W ciągu jesieni 1983 roku zalano jej fundamenty i wy­murowano piwnice.

Prace przy budowie nowej plebani trwały z przerwami przez kolejnych jedenaście lat. Jej ofi­cjalnego poświęcenia dokonał ks. biskup ordynariusz rzeszow­ski Kazimierz Górny w dzień od­pustu parafialnego 17 październi­ka 1994 roku. Tymczasem w końcu czerwca 1986 roku od­były się prymicje kolejnego kapłana pochodzącego z parafii Łowisko – ks. Tadeusza Berna­ta. Świątynia w tym roku wzbo­gaciła się także o nowe, 12-głosowe organy elektryczno-pneumatyczne wykonane przez p. Józefa Bułę z Krakowa oraz poli­chromie zaprojektowane i wyko­nane przez prof. Stanisława Jakubczyka z Krakowa Przedstawiają one m.in. czterech Ewan­gelistów oraz Chrzest Pana Jezu­sa w Jordanie. Polichromie te poświęcił ks. biskup Stefan Moskwa w III niedzielę Adwentu.

Ponadto, na początku lu­tego 1987 roku, umieszczono w nawie bocznej 14 stacji Drogi Krzyżowej – płaskorzeźby wg projektu prof. Jana Budziło z Kra­kowa wykonał rzeźbiarz Jan Wątor z Pcimia k. Myślenic. l4 lutego 1988 roku dokonano poświęcenia figur św. Ignacego Antiocheńskiego i św. Maksymiliana Marii Kolbego. Projekt figur wykonał prof. Jan Budziło z Kra­kowa, a wyrzeźbił je Antoni Bo­lek z Załęża k. Jasła.

5czerwca 1988 roku od­była się uroczystość poświęcenia Krzyża – Pomnika w lesie „Żył­ce”, gdzie 5 czerwca 1942 roku gestapo rozstrzelało pięciu para­fian. Miało ich zginąć 16, ponie­waż 160 ludzi nie poszło do pra­cy niewolniczej w święto Bożego Ciała, a za karę miano rozstrze­lać co dziesiątego, spośród nie­obecnych w tym dniu w pracy osób.

Koncelebrowanej Mszy Świętej przewodniczył ks. kano­nik kolegiaty jarosławskiej Lu­dwik Bielawski, który odczytał wiernym telegram wystosowany do uczestników uroczystości przez ks. biskupa ordynariusza.

Homilię podczas Mszy Świętej wygłosił ks. Mieczysław Lachor – proboszcz z Górna, a uroczystość uświetniła orkiestra dęta z Jeżowego. Po Mszy od­była się część artystyczna – pie­śni zw wykonaniu zespołu z Gór­na oraz deklamacje wierszy. Mowę wygłosił także p. Józef Kida – komendant placówki Ar­mii Krajowej z Łowiska podczas II wojny światowej.

W dniach od 23 do 30 kwietnia odbywały się kolejne Misje parafialne przygotowanie do konsekracji kościoła. Prowa­dził je o. Eugeniusz Pyda – dominikanin z kościoła Panny Marii z Jarosławia.

6 sierpnia 1989 roku od­była się uroczystość konsekracji ołtarza i kościoła. Uroczystości przewodniczył ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk. Ksiądz biskup poświęcił wówczas ściany ko­ścioła, namaścił ołtarz Krzyżmem Świętym i umieścił relikwie w oł­tarzu. Uroczystość uświetnił chór oraz orkiestra dęta z Jeżowego. Na konsekracji kościoła obec­nych było 30 księży.

Konsekracja kościoła zo­stała potwierdzona specjalnym dokumentem wystawionym przez Księdza Biskupa.

W dniu 25 marca 1992 roku, papież Jan Paweł II wydał bullę „Totus tuus Poloniae populus”. Na jej mocy dokonano re­organizacji struktur kościoła katolickiego w Polsce. Jedną spo­śród nowo utworzonych tym do­kumentem diecezji stała się Die­cezja Rzeszowska. Zasięgiem terytorialnym objęła tereny wydzie­lone z dwóch diecezji: przemy­skiej i tarnowskiej. Jako diecezja weszła w skład Metropolii Prze­myskiej. Jej pierwszym biskupem ordynariuszem został biskup Ka­zimierz Górny, zaś biskupem po­mocniczym – biskup Edward Białogłowski. Nadto na mocy bulli papieskiej katedrą został kościół pw. Najświętszego Serca Jezuso­wego w Rzeszowie, a Patronami diecezji – bł. Józef Sebastian Pel­czar (dziś już święty) i bł. Karoli­na Kózka. Parafia w Łowisku od tej pory zaczęła przynależeć więc do nowej Diecezji Rzeszowskiej. Dzięki jej utworzeniu związki wiernych z pasterzami diecezji – biskupami stały się częstsze i ści­ślejsze niż do tej pory.

Kolejne Misje Święte w parafii Łowi­sko prowadzone były w październiku 1993 roku. Przewodził im ks. M. Józefczyk z Tarno­brzega. Także w tym roku rozpoczęto mon­taż przęseł ogrodzenia, który zakończono w następnym roku. Na początku października 1993 roku zamieszkał na plebani drugi kapłan jako rezydent – ks. Emi­lian Borowiec, pocho­dzący z Budziwoja. Był emerytem z archidiece­zji przemyskiej, leczył się w Sanatorium w Górnie. Był bardzo lubiany przez parafian. Najczęściej spędzał długie godzi­ny w konfesjonale, spowiadając parafian.

W 1994 roku przypadała XX rocznica powstania parafii w Łowisku. Na obchody tego ju­bileuszu z wizytacją kanoniczną przybył ks. biskup Edward Białogłowski, który przez dwa dni – 10i11 kwietnia gościł w naszej parafii. Ks. biskup 10 kwietnia rano udzielił Sakramentu Bierz­mowania, a później przewodniczył i wygłosił homilię podczas uroczy­stej Mszy Świętej na XX-lecie parafii. W poniedziałek ks. biskup odwiedził także min. Szkołę Pod­stawową i Przedszkole.

24 lipca 1994 roku zmarł ks. rezydent Emilian Borowiec. Jego pogrzeb odbył się 26 lipca w Łowisku. Wzięło w nim udział około 70 kapłanów z ks. bisku­pem Stefanem Moskwą z Prze­myśla na czele oraz cała para­fia, którą ks. Emilian bardzo polubił.

W kolejnych latach prowa­dzony był w parafii szereg no­wych inwestycji, m.in. w 1997 roku wykonano odwodnienie kościoła i plebani rurami kamionkowymi, rok później w kościele założone zostały boazerie z drze­wa dębowego, pomalowano tak­że dachy kościoła i plebani.

W maju 1998 roku prowa­dzone były w parafii kolejne Mi­sje Święte, którym przewodniczył ks. proboszcz z Krzemienicy Bo­lesław Piłek i ks. proboszcz z Wesołej Franciszek Urban. W rok później renowacjom Mi­sji Świętych przewodniczył także ks. Franciszek Urban.

Wspomnieć także należy, iż w 1999 roku odbyła się uro­czystość nadania Szkole Podsta­wowej w Łowisku imienia Jana Pawła II.

W roku 2000 także nasza parafia przyłączyła się do obcho­dów Wielkiego Jubileuszu. Para­fianie ufundowali krzyż metalowy o wysokości 6m 70cm wraz z figurą Chrystusa ofiar na krzyż przeprowadzono także remont organów. Od bramy głównej do kościoła położono nowy chodnik o powierzchni 320 m2. Na cmen­tarzu ułożono także nowy chod­nik z kostki cementowej, ponad­to do zakrystii została zakupiona nowa komoda.

W kolejnych latach na słupkach ogrodzenia kościelne­go umieszczono zwieńczenia z piaskowca i otynkowano słup­ki. Ułożono chodnik wokół ko­ścioła i plebani oraz chodnik do plebani, a także wykończono miejsce parkingowe na dwa sa­mochody osobowe przy plebani.

24 czerwca 2002 roku pa­rafia Łowisko przeżywała czas nawiedzenia Kopii Obrazu Mat­ki Bożej Jasnogórskiej. Nawiedzenie poprzedziła renowacja Misji Świętych, prowadzona przez ks. Antoniego Czeraka, proboszcza z Łączek Jagielloń­skich oraz ks. Kazimierza Win­nickiego proboszcza z Olchowej k. Sędziszowa. Uroczystościom Nawiedzenia przewodniczył ksiądz biskup ordynariusz Kazi­mierz Górny.

Na początku 2004 roku nastąpiła zmiana na stanowisku proboszcza parafii: przebywają­cego na długim leczeniu ks. pro­boszcza Stanisława Mazura przez pół roku zastępował ks. Jerzy Rę­bacz, dzielący swój czas pomię­dzy opiekę duszpasterską w Łowisku i studia doktoranc­kie prowadzone w Lublinie. Po zakończeniu leczenia i blisko 28 latach pracy duszpasterskiej w Łowisku ks. kanonik Stani­sław Mazur przeszedł na zasłu­żoną emeryturę, a z początkiem września 2004 roku obowiązki proboszcza w parafii Łowisko objął ks. Marek Ryba, dotych­czasowy wikariusz w parafii farnej w Rzeszowie.

W ciągu roku dotychcza­sowego probostwa ks. Marka Ryby w parafii wykonano kilka nowych inwestycji m.in. wylewki w podziemiach kościoła, barier­kę przed kościołem, wykończo­no zakrystię, uprzątnięto teren wokół kościoła, wycięto drzewa i zasadzono krzewy. Obecnie dobiega końca remont plebani.

Parafia Łowisko liczy dziś około 1400 mieszkańców, z tego około 100 osób pracuje stale za granicą. Większość mieszkańców utrzymuje się z wikliniarstwa, na­tomiast uprawa roli, wobec sła­bej jakości gleb staje się tylko za­jęciem dodatkowym.

Parafia prowadzi bardzo intensywne i urozmaicone życie religijne. Działa tu m.in. Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzy­szenie Młodzieży oraz Oaza, Ze­spół Charytatywny Caritas, Ze­spół Synodalny i Rada Duszpa­sterska. W parafii istnieją 33 Róże Żywego Różańca, w tym 24 ko­biece i 9 męskich. W każdą nie­dzielę odprawiane są trzy Msze Święte. Dużym powodzeniem i wysoką frekwencją wśród wier­nych cieszą się także wprowa­dzone przez ks. proboszcza Mar­ka Rybę nabożeństwa fatimskie odprawiane 13 dnia każdego miesiąca, w trakcie których odbywa się procesja do różnych miejsc w parafii.